Sulejmani został zabity w Iraku za pomocą drona przez wojska Stanów Zjednoczonych 3 stycznia. - Choć gen. Sulejmani mógł być wcześniej odpowiedzialny za śmierć innych i był stałym źródłem przemocy, nie jesteśmy przekonani, że nie było innego racjonalnego sposobu powstrzymania jego działalności - napisało 60 członków Towarzystwa Etyki Chrześcijańskiej, Towarzystwa Etyki Żydowskiej i Towarzystwa Studiów nad Etyką Muzułmańską, które w pierwszej połowie stycznia zebrały się na wspólnym posiedzeniu w Waszyngtonie.

Wśród sygnatariuszy oświadczenia są: William Cavanaugh z DePaul University, Bryan Massingale z Fordham University, Therese Lysaught z Loyola University w Chicago, Lisa Sowle Cahill z Boston College i Tobias Winright z Saint Louis University.

Autorzy dokumentu zauważają, że choć niektórzy z nich są zdania, iż zabijanie nigdy nie może być moralnie usprawiedliwione, inni zaś uważają, że czasami może, to jednak wszyscy zgadzają się, że decyzja o zabiciu jest bardzo poważna i musi być uzasadniona wnikliwą analizą. - Nieproporcjonalne i nieselektywne użycie siły jest bezpośrednim złamaniem przepisów prawa międzynarodowego i kryteriów wojny sprawiedliwej - napisali etycy.

Wskazali przy tym, że śmierć 176 pasażerów samolotu przypadkowo zestrzelonego 8 stycznia przez Iran jest „przypomnieniem o złu i niezamierzonych konsekwencjach towarzyszących wojnie, nawet jeśli akcja wojskowa podjęta przeciwko bazom wojskowym Stanów Zjednoczonych [w Iraku 11 stycznia - KAI] miała być, jak oświadczył irański minister spraw zagranicznych Mohammad Dżawad Zarif, «proporcjonalna» i «przeciwko uprawnionym celom»”.

- Trwając przy tradycyjnych kryteriach wojny sprawiedliwej, wzywamy Stany Zjednoczone i Iran do zwrócenia swej uwagi na wysiłki dyplomatyczne mające na celu zaprowadzenie sprawiedliwego pokoju - głosi oświadczenie etyków z trzech religii.

Katechizm Kościoła Katolickiego apeluje o unikanie wojny. Jednocześnie przytacza warunki usprawiedliwiające podjęcie działań militarnych. „Potrzeba jednocześnie w tym przypadku:

- aby szkoda wyrządzana przez napastnika narodowi lub wspólnocie narodów była długotrwała, poważna i niezaprzeczalna;

- aby wszystkie pozostałe środki zmierzające do położenia jej kresu okazały się nierealne lub nieskuteczne;

- aby były uzasadnione warunki powodzenia;

- aby użycie broni nie pociągnęło za sobą jeszcze poważniejszego zła i zamętu niż zło, które należy usunąć. W ocenie tego warunku należy uwzględnić potęgę współczesnych środków niszczenia.

Są to elementy tradycyjnie wymieniane w teorii tzw. wojny sprawiedliwej” (KKK 2309).