"Drodzy Biskupi Świętego Kościoła Katolickiego, kiedy poinformowano mnie o wysiłkach podejmowanych przez grupy «pro-LGBT», próbujące przekonać biskupów katolickich do zmiany nauczania Kościoła na temat homoseksualizmu, zwłaszcza w tym roku synodu o młodzieży, byłam wstrząśnięta" - tak list otwarty do Ojców Synodalnych rozpoczyna 22-latka z Alabamy, Avera Maria Santo. Dziewczyna jest autorką bloga, poświęconego refleksjom na temat tego, jak łączyć "ten najcięższy z krzyży" - jak nazywa swoje skłonności homoseksualne - z życiem zgodnym z Ewangelią i nauczaniem zawartym w Katechizmie Kościoła Katolickiego. To właśnie na blogu opublikowała swój list otwarty, przedrukowany przez niektóre media katolickie, w którym sprzeciwia się jakiemukolwiek relatywizowaniu nauki Kościoła nt. homoseksualizmu.

"Jako ktoś, kto nie tylko wyrósł w Kościele, ale też pokochał go i jego nauczanie na temat mnie samej, nie zniosłabym jakiejkolwiek zmiany tego nauczania, zwłaszcza takiej, która mogłaby przynieść wielkie szkody. Chciałabym zatem otworzyć przed wami moje serce i podzielić się z wami częścią mojej historii i moich przekonań, drodzy Biskupi Świętego Kościoła Katolickiego i błagać was, byście podtrzymali dobre, prawdziwe i piękne nauczanie Kościoła na temat homoseksualizmu" - pisze młoda Amerykanka.

Dzieląc się swoim świadectwem, Santo podkreśla, że gdy jako nastolatka zaczęła odczuwać "romantyczne zainteresowanie innymi kobietami", była przerażona i nie do końca rozumiała nauczanie Kościoła katolickiego na ten temat. Przyznaje, że kiedy w wieku 20 lat zaczęła je rozumieć, "nie podobało jej się to, co w nim słyszała, ale wiedziała, że jest to właśnie to, co powinna usłyszeć". Podkreśla, że dziś rozumie wolność jako zdolność do wybierania tego, co jest dobre i szlachetne i odważnie przyznaje, że doświadczyła, iż bycie w jakimkolwiek związku homoseksualnym przeszkadza w "wolności do autentycznej miłości i w zdolności do osiągnięcia świętości".

"Nie ma na świecie nikogo, kto nie byłby powołany do życia czystością, włącznie z moimi braćmi i siostrami, którzy doświadczają pociąg do osób tej samej płci. Nie dlatego, że Kościół jest opresyjny i chce, abyśmy byli mu poddani w żałosny i bierny sposób, ale dlatego, że każdy z nas bez wyjątku jest zaproszony do tego, by mieć udział w boskim życiu Stwórcy, życiu, w którym nie może się ostać żaden grzech" - czytamy w liście.

Autorka mówi też o swoich potrzebach związanych ze wspólnotą Kościoła. "Potrzebuję, aby przypominano mi jako chrześcijance nie tylko o tym, że jestem powołana do kochania tak, jak Chrystus nas umiłował, ale też, że jestem do tego zdolna. Jestem zdolna do autentycznej miłości!" - pisze, przekonując, że młodym ludziom nie można wmawiać, że skłonności homoseksualne są krzyżem nie do uniesienia, który sam w sobie miałby przekreślać ich zdolność do naśladowania Chrystusa, ale że należy od nich wymagać naśladowania Jezusa. Prosi też biskupów, by podczas Synodu zajęli się tematem towarzyszenia w wierze i rozeznawania powołania wśród młodych ludzi o skłonnościach homoseksualnych, ale by nie ulegali presji relatywizowania nauczania Kościoła w tym temacie.