Ks. prał. Dominik Kaczyński urodził się 4 sierpnia 1886 r. w Wieruszowie jako syn Wiktora i Wandy z domu Dajkowskiej. Dorastając, myślał o zostaniu pedagogiem, stąd nauka w Seminarium Nauczycielskim. Jednak w 1906 r. zdecydował się wstąpić do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie i w obranym wyborze powołania wytrwał. 23 września 1911 r. otrzymał święcenia kapłańskie w kościele Świętego Krzyża w Warszawie z rąk bp. Kazimierza Ruszkiewicza. Pracował następnie jako wikariusz w parafiach w Jadowie, Grodzisku oraz w parafiach: św. Anny w Łodzi, św. Barbary i katedralnej w Warszawie. Po utworzeniu diecezji łódzkiej został kapelanem bp. Wincentego Tymienieckiego. Pełnił również obowiązki sekretarza Kurii Diecezjalnej. W roku 1924 bp Tymieniecki podjął myśl utworzenia nowej parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej w Łodzi. Nie było jeszcze kościoła parafialnego, rektorem tymczasowej kaplicy przy ul. Pańskiej 113 (obecnie Żeromskiego) został mianowany ks. Dominik Kaczyński, który z zapałem przystąpił do organizowania nowej placówki. Erekcja parafii i wprowadzenie ks. Dominika Kaczyńskiego jako jej proboszcza miała miejsce 1 lipca 1926 r. Już wcześniej rozpoczęła się także budowa świątyni parafialnej przy zbiegu ulic Łąkowej i Anny. Ksiądz Proboszcz dał się poznać jako zaangażowany duszpasterz: rozwijał bractwa i stowarzyszenia parafialne, dbał o liturgię i śpiew kościelny, z gospodarską zapobiegliwością wznosił świątynię - wotum za cudowne ocalenie Polski i Europy w bitwie warszawskiej 1920 r. Poświęcenia kościoła dokonał bp Włodzimierz Jasiński 2 października 1938 r. W intencji uproszenia Bożego błogosławieństwa dla parafii ks. Dominik Kaczyński zorganizował pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę. Wyruszyła 21 sierpnia 1926 r., dając początek Pieszej Pielgrzymce Łódzkiej, w której wierni z naszego miasta peregrynowują do dziś, w roku bieżącym już po raz 78. Ks. Kaczyński pielgrzymował także, nieprzerwanie do 1938 r.
Poza parafią ks. Dominik Kaczyński udzielał się lub patronował wielu stowarzyszeniom i inicjatywom chrześcijańskim. Był spowiednikiem zakonów żeńskich, cenionym katechetą i wychowawcą młodzieży - w wielonarodowościowej szkole zawodowej dla chłopców oraz Liceum i Gimnazjum Humanistycznym Żeńskim Heleny Miklaszewskiej. W uznaniu zasług został obdarzony przez władze kościelne godnością tajnego szambelana papieskiego, kanonika Kapituły Katedralnej Łódzkiej i radcy Kurii Biskupiej.
6 października 1941 r. został wraz z wikariuszami aresztowany przez gestapowców i uwięziony. Po pobycie w obozie przejściowym w Konstantynowie k. Łodzi przewieziono go 29 października tego samego roku w transporcie wraz z innymi księżmi do obozu koncentracyjnego w Dachau. Współwięźniowie wspominają heroiczną postawę ks. prał. Dominika Kaczyńskiego w nieludzkich obozowych warunkach. Ks. Zygmunt Franczewski przytacza w swoich wspomnieniach (Wiadomości Diecezjalne Łódzkie 11/1948) liczne przykłady świadectwa wiary i godności kapłańskiej dawane wobec współbraci przez Księdza Prałata. Wykonywał najcięższe prace fizyczne, poddawany był nieustannym szykanom przez funkcyjnych i esesmanów, a mimo to stanowił dla innych więźniów podporę i ostoję moralną. Złamała go i osłabiła dopiero dezynteria, choroba obozowa, na którą zapadł kilka miesięcy po przyjeździe do Dachau. Zmarł z wycieńczenia podczas apelu w Niedzielę Palmową 1942 r.
Otwarty proces informacyjny dotyczący ks. prał. Dominika Kaczyńskiego jako męczennika i kandydata na ołtarze powinien dostarczyć wielu nieujawnionych dotąd szczegółów z życia tego zacnego Kapłana, tym bardziej, że żyją zapewne jeszcze w Łodzi naoczni świadkowie jego pracy duszpasterskiej, wychowawczej oraz jego męczeńskiej drogi do Domu Ojca przez cierpienia obozowe. Kuria Archidiecezji Łódzkiej oczekuje na wszelkie tego rodzaju informacje.