Tematem wszystkich trzech tekstów dzisiejszej niedzieli jest dar proroctwa. I już na początku naszych rozważań trzeba mocno zaznaczyć, że prorokiem jest ten, kogo Bóg wybiera i posyła i kto przemawia do ludzi w imieniu Pana Boga.
W Księdze Powtórzonego Prawa czytamy, że Mojżesz, który był wielkim przewodnikiem na drogach narodu wybranego, zapowiada przyszłego Proroka. To o nim Bóg mówi: „Wzbudzę im proroka (...), takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co mu nakażę”. Ten przekaz będzie zobowiązujący zarówno dla głosiciela woli Bożej, jak i dla słuchających: „Ja zażądam zdania sprawy”. Autor Psalmu 95 podejmuje tę tematykę i woła: „Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie”.
W drugim czytaniu z Pierwszego Listu do Koryntian św. Paweł wyraźnie wskazuje, że każdy człowiek otrzymuje od Boga własny dar. Dlatego dzięki tym darom jest możliwe, aby służyć niepodzielnie Bogu i miłować bliźnich, na drogach bezżenności i w sakramentalnym małżeństwie. W wypełnianiu swojego powołania najważniejszym zadaniem jest osobiste przylgnięcie do Jezusa i głoszenie w Jego imię, że „Bóg jest Miłością!”.
Reklama
Scena, o której czytamy w Ewangelii według św. Marka, jest pierwszym aktem działalności Syna Bożego. W synagodze w Kafarnaum wszyscy byli zaskoczeni i zdumieni nauczaniem Jezusa, albowiem Chrystus przemawiał jak Ten, który ma władzę i moc, a nie jak uczeni w Piśmie. Tak może przemawiać tylko Ktoś, kto przemawia w imieniu Boga. Zaś Jego nauka, potwierdzona znakami, domaga się radykalnego posłuszeństwa Bogu, który objawia się w czynach Jezusa. Chrystus nie oczekuje od człowieka ucieczki od świata, ale wiary wymagającej zgodności życia z Bożymi przykazaniami. A wszystkie przykazania streszczają się w miłowaniu Boga nade wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego.
Na zakończenie refleksji warto zapytać za poetką Aliną Dorotą Paul:
„wiara tylko od święta
nadzieja kojarzona z głupotą
miłość zmienna
jak kapryśne dziecko
przykazania jak
u wielu innych
wybiórczo przydatne
czasem wydaje się
że dojrzałeś
do Prawdy
zobaczyłeś Światło
a potem znowu
idziesz szeroką drogą atrakcji
połowiczny chrześcijanin
ani zimny ani gorący”.
(„Połowiczny chrześcijanin”)
26 sierpnia wieczorem w Uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej, ks. abp Wacław Depo przewodniczył Mszy świętej na Jasnej Górze dla wiernych archidiecezji częstochowskiej. W koncelebrze uczestniczył biskup Antoni Długosz oraz m.in duszpasterze miasta Częstochowy.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Rząd Danii uzgodnił w piątek z opozycją wprowadzenie zakazu korzystania z platform społecznościowych przez dzieci i młodzież do lat 15. Jak ustalono, nieletni w wieku 13-15 lat będą mogli używać aplikacji za zgodą rodziców.
– Chcemy, aby istniała równowaga między tym, co naszym zdaniem możemy zrobić za pomocą regulacji i ustawodawstwa, a tym, co powinno zostać ustalone w rodzinie – podkreśliła socjaldemokratyczna premierka Danii Mette Frederiksen.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
