Mimo cenzury politycznej poprawności europejska opinia publiczna coraz więcej dowiaduje się o negatywnych aspektach kryzysu imigracyjnego, który trawi Unię Europejską. Symbolem zakłamania i manipulacji może być próba zatajenia informacji na temat masowego napastowania seksualnego kobiet w Kolonii w noc sylwestrową przez przybyszów spoza Europy. Ta sytuacja wywołała szok w Niemczech, ponieważ okazało się, że nie tylko niemieckie media – wbrew frazesom o wolności i niezależności prasy – są kontrolowane przez polityków, a poza tym państwo niemieckie, w tym policja, było całkowicie bezradne wobec zaistniałej sytuacji.

We wrześniu ubiegłego roku krytykowano Jarosława Kaczyńskiego za jego sejmowe przemówienie, w którym ostrzegał przed skutkami nieprzemyślanej polityki wobec imigrantów i mówił m.in., że w Szwecji istnieją strefy w przestrzeni publicznej, w których obowiązuje szariat. Zareagowały władze szwedzkie, które w swoim komunikacie stwierdziły, że „w Szwecji obowiązuje jedno prawo i jest to szwedzkie prawo”. Tymczasem okazało się, że problem jest, i to bardzo poważny. W końcu maja już nie udało się ukryć informacji, że imigranci w Szwecji stanowią źródło bardzo poważnych problemów prawnych państwa. Chodzi m.in. o wielożeństwo, które w Szwecji formalnie jest zakazane, a jednak tamtejsze urzędy zarejestrowały już ponad 300 związków bigamicznych i poligamicznych, oraz o sankcjonowanie zachowań, które dyskryminują kobiety i zalecają wobec nich przemoc, a szwedzkie państwo – „postępowe” i „feministyczne” – jest wobec tych zjawisk całkowicie bezradne.

Obecny kryzys imigracyjny w Europie to w znacznej mierze zasługa nieodpowiedzialnej polityki Angeli Merkel. Władze niemieckie w obliczu ogromnego kryzysu demograficznego uznały, że ściągną do swego kraju setki tysięcy Syryjczyków i z niemiecką pedanterią przekształcą ich w „dobrych i pracowitych Niemców”, i w ten sposób uzyskają w miarę tanią siłę roboczą dla swojej gospodarki. Cały ten plan został propagandowo obudowany hasłami o „pomocy humanitarnej” dla ofiar wojny. Jednak skala napływu imigrantów, a także ich wyraźna niechęć, by stać się „dobrymi Niemcami”, oraz problemy polityczne, społeczne, gospodarcze i kulturowe, które wywołali, przerosły niemieckie państwo. Dlatego Niemcy próbują obecnie wywołany przez siebie problem przerzucić na całą Unię Europejską, posługując się argumentem o solidarności europejskiej.

Z inicjatywy niemieckiej zawarto nawet porozumienie między Unią Europejską i Turcją. Istota tego porozumienia polega na tym, że za 6 mld euro na utrzymywanie uchodźców w Turcji oraz za zniesienie wiz dla Turków do strefy Schengen za każdego imigranta, który napłynie nielegalnie do Europy i zostanie odesłany do Turcji, z tego kraju przybędzie już „legalnie” uchodźca z obozu, który otrzyma nowe dokumenty tożsamości, prawo pobytu, ubezpieczenie zdrowotne, wizę Schengen i dostęp do świadczeń socjalnych. Tyle że w ten sposób kraje UE nie będą miały żadnej kontroli nad tym, kogo Turcja im przyśle, a już wiadomo, że tych dobrze wykształconych migrantów pozostawi u siebie.

Według Waiela Awwada, syryjskiego dziennikarza i korespondenta wojennego, Unia, zawierając porozumienie z Turcją, niczego nie zyskała – ani zmniejszenia liczby uchodźców, ani zażegnania kryzysu humanitarnego u swoich południowych granic. „Nie rozumiecie – mówił w wywiadzie dla «Dziennika. Gazety Prawnej» – myślenia prezydenta Turcji Recepa Tayyipa Erdogana i jego sprzymierzeńców – Kataru i Arabii Saudyjskiej. To jest cierpliwa polityka małych kroków, świetnie zaplanowana i zorganizowana akcja, mająca spowodować dezintegrację europejskich społeczeństw, rozwój radykalnych, nacjonalistycznych organizacji i napływ do Europy jak największej liczby uchodźców, w tym dżihadystów, bojowników Państwa Islamskiego”.